Dinsdag 23 december 2008
We waren voor ons doen vroeg op post. Om 9u20 namen we de stadsbus richting centrum voor een bezoek aan het plaatselijk museum en bijhorend badhuis. Het geeft een beeld hoe het er vroeger aan toe ging. Een filmpje van twintig minuten gaf meer inzicht i.v.m. de vulkaanuitbarsting van de Tarawera op 10 juni 1886. Een maquette toonde hoe gigantisch de scheur van 20 km lang en 400 meter breed, het landschap hervormde. Als je er zin in hebt en 610$NZ per persoon voor over hebt, zet een helikopter je af aan de rand van de krater. Onder begeleiding mag je dan verder afdalen. Een ander gedeelte is geweid aan het leven van de Maori's. Een tijdje volgden we een gids die meer uitleg gaf over de betekenis van de tatoeëringen en het houtsnijwerk. Maar de tijd wenkte ons: we hadden een afspraak met de intercitybus naar Te Puke.
VIP gasten
Voor fietsers maakten ze een uitzondering. Na een rit van 40 minuten werden we, na een telefoontje, opgepikt door mensen van het kiwicentrum. Ook hier is een souvenirshop met vooral de aandacht op de kiwivrucht. Het leerrijkste was de rondleiding met een minibusje door de plantages. Simon, de gids van dienst, gaf uitleg over de kiwivrucht: er zijn ongeveer 150 soorten, hier worden er maar 3 soorten geteeld, de groene, de gele (of golden) die gepatenteerd is en de babykiwi. 80% van de kiwi in Nieuw-Zeeland is afkomstig van de Bay Of Plenty. Er zijn ongeveer tachtig pakhuizen. De oogst gebeurd van april tot begin juni, duurt 10 weken, dan plukken, sorteren (door het menselijk oog), verpakken en naar de koelhuizen (kunnen tot 8 à 9 maanden op een temperatuur van 0,5 graden bewaard worden). Dit gebeurt door ongeveer 20.000 seizoensarbeiders. Alleen de kiwi met het merk ZESPRI zijn afkomstig van Nieuw-Zeeland. Maar het belangrijkste, Simon toonde mij hoe de kiwiplant gesnoeid moet worden. Ik kreeg een spoedcursus hoe ik de babykiwiplant in België kan kweken. Deze variant zou beter geschikt zijn voor ons klimaat en kan in openlucht gekweekt worden. Het plukken moet gebeuren als de vrucht rijp is en kan niet zoals de andere soorten in koelhuizen bewaard worden. Bij problemen hoef ik maar een mailtje naar hem te sturen. Onze dag kon niet meer stuk, of toch...
Aangekomen op de camping wilden we nog boodschappen doen. Nog geen 500 meter verder en pats een kanjer van een "U nagel" zat door mijn kevlar achterband. "De snoodaard werd opgepakt en kon de feiten niet loochenen. Op heterdaad betrapt, een versterkte Schwalbe achterband doorboren!!! Verder verleende hij geen medewerking aan het onderzoek. Hij zweeg in alle talen, er zat niks anders op om hem levend te begraven, dat hij vertere!". Het is onze eerste lekke band sedert vorig jaar in Berlijn. Het is te hopen de laatste keer, de Kiwi's hebben geen scrupules, ze gooien zomaar lege bierflesjes door het autoraam.
Morgen trekken we verder naar Taupo.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten