15/01: Haast - Fox Glacier

Donderdag 15 januari 2009

• Haast - Fox Glacier 142 km, in totaal 1849 km en 9u40 onderweg (8u16 gefietst aan 17,39 km/h en max. 62,6 km/h)

Het was mistig en windstil als we deze morgen Haast town verlieten. Het toeristenbureau was nog gesloten. Het voelde na enkele kilometers fietsen nog frisjes aan. We hadden er goede moed in, als het middag was zit er al 55 km op, de camping is maar een kleine 30 km verder. Onderweg stopten we op een berg met panoramisch zicht op de Pacific. Ook hier staat er een gedenkplaat ter herinnering aan de medewerkers die deze weg aanlegden. We speelden enkele keren haasje over met het Amerikaans tandemkoppel. Ze gaan veel sneller en hebben niet zoveel tassen bij zich (geen tent, slapen in hostels, gaan uit eten).

Onze lunch aten we aan het Lake Paringa. De vijand liet ons niet gerust, de sandflies vielen ons aan, slechts na twee smeerbeurten met een middel is het te doen. Verbaasd ontdekten we een waarschuwingsbord dat bij hevige neerslag het waterpeil tot op heuphoogte kan stijgen. Dus hier niet kamperen in een tentje.

Na alweer een haasje over met het tandemkoppel maken we de afspraak om ook wij de Fox Glacier te bereiken. Dat is meer dan 125 km op een Vlaams Ardennen parcours en met geladen fietsen! Op 83 km bij de laatste overnachtingsmogelijkheid gingen we ervoor, geen weg terug. Het komt ons waarschijnlijk goed uit zo. Voor morgenavond waarschuwt men voor hevige regenval. Als we het halen kunnen we misschien deze avond de Fox Glacier bezoeken. Onderweg stopten we even bij een alleenstaand huisje en lieten onze drinkbussen bij Mr. Redford bijvullen. Bij kilometerstand 128, half zeven, zetten we de tent op en reden naar de Tourist info. Daar gaven ze ons de raad om bij zonsondergang de Fox nog te bezoeken.

Het is een indrukwekkende omgeving, niet te beschrijven, je moet dat zien. Hoe de gletsjer door de eeuwen heen een geul gegraven heeft. Alleen al de reusachtige rotsblokken maken indruk. Links en rechts zijn er steen en puinlawines, watervallen die tezamen met de gletsjer zelf, de Foxriver voeden. Om een idee te geven, op weg naar de gletsjer staat er een bordje met de aanduiding, hier het einde van de gletsjer in 1750. Dat was nu voor ons nog een afstand van 1,7 km fietsen + 45 minuten stappen verder. Dan pas bereikt men het huidige einde van de gletsjer. We gaan niet te ver. Het water van een van de watervallen is voor ons te gevaarlijk. We nemen wat foto's en filmen. Als ik de camera wil wegstoppen zijn we getuige hoe een enorme ijsbrok van de gletsjer valt. Het is hier dat twee toeristen enkele dagen geleden verongelukt zijn door voorbij de veiligheidsreling te stappen en bedolven werden door zo'n ijsmassa.

Onze dag kon niet meer stuk, het enige wat we nu verlangden was een warme douche, eten en slapen.