- Glentunnel - Geraldine 105 km, in totaal 1266 km en 8u15 onderweg (6u02 gefietst aan 17,83 km/h en max. 54,3 km/h)
Hoe hard waait het, als een fietser geladen met fietstassen, tegen een snelheid van 6 km/h, omver wordt geblazen? En hard waait het om die zelfde fietser, die een berg probeert op te stappen, terug achteruit wordt geblazen.
We waren vroeg present, nog voor 9 uur verlieten we de camping. Onze tocht voor vandaag delen we in volgens de windrichting. Het begon met een lichte tegenwind, maar naarmate we de Rakaia Gorge naderden werd deze sterker om sterker, sneller dan zes à twaalf per uur ging niet. De eerste beklimming dat ging nog maar net voor we de bruggen naderden lagen we allebei in het gras naast het wegdek. We stapten verder de bruggen over. Voorbij de bruggen begon de beklimming maar van fietsen was geen sprake. Te voet werden we gewoon na een 200 tal meter achteruitgeblazen.
Maar zo gaat dat met ons
We weten ondertussen dat Kiwi's vriendelijke en behulpzame mensen zijn. Aan de overzijde van de weg op een parking, werden we toegeroepen door een dame, Donna Field. Ze was ons net voor de tweede maal gepasseerd met de wagen en vond dat ze ons moest helpen. Eén voor één werd fiets, tassen en fietser ingeladen en 10 km verder voorbij de top aan een schuilhut afgezet. Eerst Rita en na een tijdje was ik aan de beurt. We bedankten Donna met een lekkernij uit België, het was voor haar ook een verrassing.
Het is niet de eerste keer en waarschijnlijk ook de laatste keer niet, maar het weer is onvoorspelbaar. Na onze lunch trapten we rustig verder. De wind die ons de hele voormiddag parten speelde, was gewoon gaan liggen! Later op de namiddag tijdens de laatste 40 km blies hij weer krachtig maar lekker in de rug. Onderweg zagen we nog een monument "Single Tree" . Het gaat over een boom die vermoedelijk 1300 jaar oud is geworden (omvergewaaid! in 1939) en die belangrijk was in de spirituele beleving van de Maori's. Het monument werd opricht om de band tussen de blanken en de plaatselijke bevolking te versterken. Een fragment van de boom werd in het monument ingemetseld. En nog iets merkwaardig gezien: 2 replica's van een Moa. Een soort enorme kip (volwassen een gewicht van 235 kg) met lange hals, spijtig de beestjes zijn al een 400 tal jaren uitgestorven.
De zon kwam er door en niettegenstaande het een zware tocht was voelden we ons, na een kleine zwembeurt en een warme douche, prima. We slapen op een camping enkele kilometers voor Geraldine, veel rustigere dan deze in de stad. De baas was zo vriendelijk ons een lift te geven naar de supermarkt.
PS: Een Amerikaan ontmoet uit Colorado, die mijn hoofd op hol brengt. De westkust van USA zou een fietsbelevenis zijn om niet te vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten